Η μητέρα -το πρώτο μας σπίτι
Μέσα στη μήτρα, το έμβρυο δεν ξέρει την έλλειψη· είναι πλήρες. Δεν γνωρίζει την απόσταση· δεν υπάρχει εξωτερικός κόσμος. Όλα είναι προβλέψιμα. Κι όταν γεννηθεί, η ζωή διακόπτει αυτή την αίσθηση απότομα. Το φως, ο αέρας, η βαρύτητα, ο φόβος του να μη νιώθεις πια ασφαλής.
Τότε έρχεται η μητέρα. Με το άγγιγμά της, τη φωνή της, το βλέμμα της κάνει το νεογέννητο αισθανθεί πως δεν χάθηκε ο κόσμος. Απλώς μεταμορφώθηκε.Η μητέρα είναι ο σύνδεσμος ανάμεσα σε αυτό που ήξερε και σε αυτό που πρέπει τώρα να μάθει. Η γέφυρα ανάμεσα στο βιολογικό και στο ψυχικό. Η ασφάλεια που ξαναχτίζεται, εξωτερικά πια, αλλά με την ίδια θερμοκρασία, τον ίδιο ρυθμό.
Το βλέμμα της μητέρας καθώς θηλάζει το παιδί της, δεν είναι απλώς στοργικό. Είναι ιερό. Είναι το πρώτο βλέμμα που μας καθρεφτίζει. Πριν ακόμα ονομάσουμε τα πράγματα, νιώθουμε πως υπάρχουμε επειδή κάποια μάτια μάς βλέπουν με έναν τρόπο που λέει: «Είσαι δικός μου άνθρωπος. Σε αγαπώ πριν καν γίνεις αυτό που θα γίνεις». Κι ίσως γι’ αυτό, όταν ερωτευόμαστε αργότερα, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, παλινδρομούμε ασυνείδητα σε αυτό το βλέμμα. Και θέλουμε να το ξανά βιώσουμε. Έτσι μένουμε σιωπηλοί και κοιταζόμαστε για ώρα με τον έρωτα μας, ψάχνοντας εκείνη την ίδια αίσθηση: πως είμαστε αποδεκτοί χωρίς καμία απόδειξη. Αγαπημένοι απλώς γιατί υπάρχουμε.
Η μητέρα είναι μια αλήθεια βαθύτερη από κάθε ρόλο. Δεν είναι μόνο εκείνη που μεγαλώνει ένα παιδί· είναι αυτή που το στηρίζει ψυχικά ακόμη και χωρίς λόγια. Που διατηρεί μέσα της τη δύναμη να αντέχει τη φθορά της καθημερινότητας, την αγωνία, τις ματαιώσεις, μα δεν παύει να προσφέρει αγάπη, ζεστασιά, σταθερότητα. Σαν φάρος μέσα στη θάλασσα των πρώτων χρόνων. Σαν ρίζα που κρατά το παιδί στη γη και το μαθαίνει σιγά σιγά να πετάει.
Για ένα παιδί, η μητέρα είναι ο πρώτος Θεός. Η πρώτη παντοδυναμία. Μπορεί να τα φτιάξει όλα, να τα προλάβει όλα, να τα καταλάβει όλα. Κι ίσως, δεν έχουν άδικο τα παιδιά που το πιστεύουν. Γιατί η μητέρα δεν είναι απλώς ένας άνθρωπος που μεγαλώνει άλλον έναν άνθρωπο. Είναι μια εμπειρία. Μια διαρκής επαφή με το απόλυτο, με την αγάπη που δεν ζητάει ανταλλάγματα, με τη φροντίδα που δεν μετριέται.
