Στον ίδιο εργασιακό χώρο με τον πρώην
Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα σας μιλήσω για τους χωρισμούς εκείνους που δεν τελειώνουν....παρά μόνο μετακινούνται .Αλλάζουν χώρο, γίνονται σκιά σε διπλανή καρέκλα, σιωπή σε επαγγελματικό mail, ανάσα που περνά ξυστά δίπλα σου στο γραφείο.
Το να εργάζεσαι δίπλα σε έναν άνθρωπο που κάποτε υπήρξε οικείος, γνώριμος, δικός σου, είναι μια συνθήκη ιδιαίτερη και συχνά αφόρητη. Όχι γιατί δεν έχεις χωρίσει στ’ αλήθεια. Αλλά γιατί το παρόν, όταν περιέχει τον άλλον, γίνεται κι αυτό μνήμη. Δεν είναι ουδέτερο. Είναι γεμάτο από τα «κάποτε» που ζουν μέσα στα «τώρα».
Πολλές γυναίκες με ρωτούν: «Γιατί πονάω ακόμα;».
Γιατί τον βλέπεις. Γιατί ακούς τη φωνή του. Γιατί πρέπει να είσαι ευγενική, σωστή, επαγγελματίας, όταν μέσα σου τρέμει ακόμη ένα κομμάτι που δεν έχει προλάβει να ησυχάσει.
Γιατί το σώμα θυμάται με χρονικότητα διαφορετική απ’ τη σκέψη. Και η καθημερινή συνύπαρξη ξύνει απαλά , αλλά επίμονα , το τραύμα που μόλις πήγε να κλείσει.
Δεν υπάρχει τίποτα το παθολογικό σ’ αυτό. Είναι απολύτως φυσιολογικό ο πόνος να διαρκεί περισσότερο, όταν το τέλος δεν συνοδεύεται από απόσταση. Όταν καλείσαι να ξεπεράσεις κάτι που είναι κάθε μέρα εκεί. Δεν είναι ο χωρισμός που πονάει τόσο. Είναι η συνύπαρξη.
Και μέσα σ’ αυτό, χρειάζεται να είσαι ανθρώπινη πρώτα με σένα. Να σου αναγνωρίζεις το δικαίωμα της ευθραυστότητας. Να μην παριστάνεις την «πάντα καλά». Να επιτρέπεις στα συναισθήματα να περάσουν , όχι να μείνουν, όχι να σε παραλύσουν, αλλά να σε αγγίξουν. Γιατί το να νιώθεις είναι η πιο αθόρυβη μορφή ελευθερίας.Κάποια στιγμή, θα τον δεις και δεν θα πονέσεις. Όχι γιατί θα έχεις ξεχάσει. Αλλά γιατί θα έχεις θεραπευτεί.
Κι αν σε αυτό το μπλεγμένο τοπίο νιώθεις πως χάνεις την πυξίδα σου, είναι σημαντικό να θυμάσαι πως δεν χρειάζεται να πορεύεσαι μόνη. Ο θεραπευτής είναι εκεί , για να σε κρατήσει, να σε καθρεφτίσει, να συμμαχήσει μαζί σου. Να γίνει ο συνοδοιπόρος που σου δείχνει πως η διαχείριση αυτής της συνθήκης δεν είναι μόνο υπόθεση αντοχής, αλλά και φροντίδας. Σε βοηθά να ξεχωρίσεις πότε μιλάει η μνήμη και πότε το παρόν· πότε αντιδράς με βάση τον πόνο και πότε επιλέγεις με βάση την αλήθεια σου.
Ο θεραπευτής δεν θα σου αφαιρέσει τον πόνο , αλλά μπορεί να σου δείξει πώς να τον κρατήσεις, χωρίς να σε κατακλύζει. Κι αυτό, μερικές φορές, είναι αρκετό για να αρχίσεις να ανασαίνεις ξανά.
