Η τέχνη του πένθους.
Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και θα σας γράψω λίγα λόγια για την τέχνη του πένθους και το πώς αυτό ξεπερνιέται.
Το πένθος είναι μια από τις πιο δύσκολες αλλά και πιο ανθρώπινες εμπειρίες που μπορούμε να ζήσουμε. Είτε πρόκειται για την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, ενός ζώου, μιας σχέσης ή ακόμη και μιας σημαντικής φάσης της ζωής μας, ο πόνος της απώλειας είναι βαθύς και αληθινός.
Το πένθος είναι η συναισθηματική αντίδραση στην απώλεια. Δεν έχει «σωστό» ή «λάθος» τρόπο έκφρασης. Για κάποιους είναι δάκρυα, για άλλους σιωπή, θυμός ή ακόμη και ενοχή. Κάθε άνθρωπος πενθεί με τον δικό του ρυθμό και τρόπο.
Τα Στάδια του Πένθους
1. Άρνηση – «Δεν μπορεί να συνέβη αυτό.»
2. Θυμός – «Γιατί σε μένα;»
3. Διαπραγμάτευση – «Αν μπορούσα να το αλλάξω...»
4. Κατάθλιψη – «Δεν έχει νόημα τίποτα.»
5. Αποδοχή – «Είναι δύσκολο, αλλά μπορώ να συνεχίσω.»
Αυτά τα στάδια δεν είναι γραμμικά. Μπορεί να τα ζήσουμε όλα ή μερικά, με διαφορετική σειρά, επανειλημμένα.
Πώς να διαχειριστείς το πένθος πρακτικά:
1. Να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου
Μην βιάζεσαι να «ξεπεράσεις» το πένθος. Δεν είναι πρόβλημα που λύνεται με συνταγή. Είναι μια διαδικασία επούλωσης.
2. Να μιλάς για αυτό
Μοιράσου αυτό που νιώθεις με κάποιον που εμπιστεύεσαι. Η σιωπή μπορεί να γίνει βάρος.
3. Να φροντίζεις το σώμα σου
Ο ύπνος, η διατροφή, και η κίνηση είναι πιο σημαντικά από όσο νομίζεις. Το σώμα και η ψυχή είναι ένα σύνολο.
4. Να είσαι ευγενικός με τον εαυτό σου
Δεν χρειάζεται να λειτουργείς «τέλεια». Η θλίψη χρειάζεται φροντίδα, όχι αυστηρότητα.
5. Να ζητάς βοήθεια
Ένας ψυχολόγος ή σύμβουλος μπορεί να γίνει φάρος σε μια δύσκολη περίοδο. Δεν είναι σημάδι αδυναμίας – είναι ένδειξη σοφίας.
Και αν νιώθεις πως δεν αντέχεις;Θυμήσου αυτό: Το πένθος δεν είναι το τέλος. Είναι το μονοπάτι που μας οδηγεί σε μια νέα αρχή. Δεν ξεχνάμε αυτόν που χάσαμε – τον κουβαλάμε μαζί μας, αλλιώς. Η απώλεια δεν «ξεπερνιέται», μα μαθαίνεται. Και κάθε μέρα που συνεχίζεις, χτίζεις μια νέα μορφή αγάπης: αυτή που συνυπάρχει με τη μνήμη.
Μια σκέψη για το τέλος:
Η καρδιά δεν σπάει για να μείνει σπασμένη. Σπάει για να μεγαλώσει και να αγαπήσει ξανά, πιο βαθιά, πιο συνειδητά.
