Σε αγνοεί, αλλά εσύ επιμένεις
Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα μιλήσω σε σένα που αυτός που νιώθεις να αγαπάς,σε αγνοεί, αλλά εσύ επιμένεις.
Είμαι σίγουρη πως ξέρεις τι συμβαίνει.Το βλέπεις, το ζεις.Δεν σου απαντάει όταν τον χρειάζεσαι. Δεν είναι παρών όταν πονάς. Δεν σε ρωτάει πώς είσαι, δεν σε φροντίζει.Σ’ αφήνει να περιμένεις.Κι όμως, εσύ δεν φεύγεις. Αντιθέτως μένεις απλώς να αναρωτιέσαι γιατί...
Αναρωτιέσαι γιατί κολλάς με κάποιον που, μάλλον δεν σε θέλει. Ή σε θέλει μόνο όταν του λείπει η προσοχή. Ή όταν δει ότι πας να απομακρυνθείς. Τότε, ίσως, σου στέλνει κάτι. Μια λέξη. Ένα "τι κάνεις;" άδειο. Μια κίνηση αρκετή για να σε κρατήσει.Κι εσύ ξαναμένεις και πονάς,επειδή δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί εσύ, που έχεις τόσα να δώσεις, επιλέγεις κάποιον που δεν σου δίνει σχεδόν τίποτα.
θα προσπαθήσω να σου απαντήσω και να σε κάνω να σκεφτείς πως ίσως, αυτός ο άνθρωπος που κυνηγάς, δεν είναι ο πραγματικός αποδέκτης του έρωτά σου.Ίσως είναι η αναπαράσταση ενός παλιότερου προσώπου, κάποιου που κάποτε σε έκανε να νιώθεις το ίδιο.Ότι δεν ήσουν αρκετή.Ότι έπρεπε να προσπαθήσεις πολύ για να πάρεις λίγη αγάπη.Ότι έπρεπε να φτιάξεις το χαμόγελό σου, να κρύψεις τον πόνο σου, να γίνεις ήσυχη, σωστή, υπομονετική.
Ίσως αυτός ο άντρας να έχει πάρει —χωρίς να το ξέρει— τη θέση του πατέρα σου, που ήταν απών, αδιάφορος ή απόμακρος.
Κι εσύ δεν κυνηγάς απλώς έναν έρωτα. Κυνηγάς μια δεύτερη ευκαιρία: να πείσεις εκείνον που κάποτε δεν σε διάλεξε, να το κάνει τώρα.Να σε δει.Να σε αναγνωρίσει.Να σου πει με κάποιον τρόπο: Τώρα είσαι αρκετή.
Μόνο που δεν είσαι πια παιδί. Και αυτός ο άνθρωπος δεν είναι ο πατέρας σου.Κι αυτή η ιστορία δεν μπορεί να σωθεί.Μπορεί να σε ταρακουνάει αυτό που σου λέω, αλλά πρέπει να το ακούσεις:Όταν κάποιος δεν σε θέλει, δεν είναι πρόβλημα .Δεν σημαίνει πως δεν αξίζεις.Σημαίνει απλώς ότι δεν είναι εκείνος για σένα.
Και ναι, πονάει η απόρριψη. Πονάει η σιωπή. Πονάει το "δεν είσαι αυτό που ψάχνω".Αλλά πονάει περισσότερο όταν εσύ συνεχίζεις να προσπαθείς εκεί που δεν υπάρχει ανταπόκριση.
Όταν επιμένεις να αποδείξεις την αξία σου σε κάποιον που δεν είναι πρόθυμος να τη δει.Η ελπίδα σου δεν είναι χαζή. Είναι ανθρώπινη.Αλλά και η επιμονή σου κουβαλάει μια παλιά πληγή.
Δεν κυνηγάς την αγάπη. Κυνηγάς δικαίωση.
Αν σταθείς λίγο μόνη, αν κάνεις πίσω απ’ όλο αυτό, μπορεί να δεις κάτι σπουδαίο.
Δεν χρειάζεσαι πια εκείνον να σε επιλέξει.Πρέπει εσύ να επιλέξεις εσένα.Να σταματήσεις να επαναλαμβάνεις την ιστορία της έλλειψης.
Γιατί όταν λες "τον αγαπώ", αλλά ο άλλος δεν σου δίνει τίποτα, αυτό δεν είναι αγάπη.Είναι ανάγκη να νιώσεις ορατή από κάποιον.Κι αυτή την ανάγκη, αν δεν την τιμήσεις εσύ πρώτη, δεν θα στην τιμήσει κανείς.
Μπορείς να φύγεις.Μπορείς να αποχωρήσεις όχι επειδή έπαψες να νιώθεις, αλλά επειδή άρχισες να θυμάσαι ποια είσαι.
Και όταν το κάνεις, δεν θα νιώθεις πια αγνοημένη.Θα νιώθεις ολόκληρη.
