Έλλη Λαμπέτη
Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα σας μιλήσω για την Έλλη Λαμπέτη, μια γυναίκα που γεννήθηκε σχεδόν "καταδικασμένη". Γεννήθηκε στις 13 Απριλίου του 1926 και ήταν το ένα παιδί από ένα ζεύγος διδύμων.
Μεγάλωσε στα Βίλια Αττικής, σε μια οικογένεια απλή αλλά ζεστή. Από ότι φαίνεται καθ όλη τη διάρκεια της ζωής της συνέβαιναν δύσκολα γεγονότα ,που δεν την άφηναν να βρει τον εαυτό της.
Στα δεκαπέντε της γνώρισε την πρώτη μεγάλη απώλεια της ζωής της,τον θάνατο του δίδυμου αδελφού της από φυματίωση. Αυτό το παιδικό τραύμα της σημάδεψε βαθιά την ψυχή της, κάνοντάς την να νιώθει από μικρή την ευθραυστότητα της ύπαρξης και την αβεβαιότητα της αγάπης.
Στο θέατρο η πορεία της δεν ξεκίνησε με δάφνες, μιας και την απέρριψαν από τις δραματικές σχολές. Όμως η μοίρα της χαμογέλασε μέσα από το βλέμμα της Μαρίκας Κοτοπούλη, που διέκρινε το φως της και της άνοιξε τον δρόμο. Από εκείνη τη στιγμή η σκηνή έγινε για την Έλλη όχι απλώς επάγγελμα, αλλά καταφύγιο· ένας χώρος όπου μπορούσε να μεταμορφώνει τον πόνο της σε τέχνη και να δίνει ζωή στα συναισθήματα που την πλημμύριζαν.
Σε προσωπικό επίπεδο οι επιλογές της δεν φαίνεται να ήταν πάντα σωστές, μάλλον ήταν αναγκαίες.Οι σχέσεις της με τους άνδρες της ζωής της ήταν έντονες, γεμάτες πάθος, αλλά ποτέ δεν της έδωσαν τη σταθερότητα που αναζητούσε. Ο Χορν, ο Πλωρίτης, ο Γουέικμαν… όλοι σημάδεψαν τη ζωή της.
Ένα γεγονός όμως,έμελλε να την σημαδέψει πιο βαθιά από όλα.Την άνοιξη του 1970, η Έλλη Λαμπέτη και ο σύζυγός της Φρέντερικ Γουέικμαν ανέλαβαν τη φροντίδα της μικρής Ελίζας, ενός παιδιού που είχε γεννηθεί από εξωσυζυγική σχέση ενός φίλουκαι συνεργάτη της Έλλης. Η ηθοποιός δέθηκε αμέσως με τη μικρή, η οποία μέσα σε λίγο καιρό την φώναζε "μητέρα", προσδίδοντας στην Έλλη την αίσθηση μητρότητας που πάντα επιζητούσε. Το 1974, όμως, οι βιολογικοί γονείς της Ελίζας παντρεύτηκαν και άρχισαν να διεκδικούν το παιδί τους, οδηγώντας την υπόθεση στα δικαστήρια. Η Έλλη Λαμπέτη υπέστη μεγάλη συναισθηματική και σωματική καταπόνηση, ενώ η κατάσταση κορυφώθηκε όταν οι βιολογικοί γονείς, εκμεταλλευόμενοι μια προβλεπόμενη από το νόμο βόλτα με το παιδί, δεν την επέστρεψαν ποτέ στην ηθοποιό...
Η απώλεια της Ελίζας και η έντονη συναισθηματική καταπόνηση φαίνεται πως επηρέασαν βαθιά την Έλλη Λαμπέτη, τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Η μακροχρόνια στενοχώρια και η θλίψη που βίωσε είναι πιθανόν να συνέβαλαν στην εκδήλωση του καρκίνου του μαστού που την ταλαιπώρησε για χρόνια, προσθέτοντας άλλη μια δύσκολη δοκιμασία στη ζωή της...
Παρά τον καρκίνο που τη βασάνισε για χρόνια, στάθηκε στη σκηνή μέχρι το τέλος, σαν να αντλούσε από αυτή τη μοναδική επαφή με το κοινό τη δύναμη να συνεχίσει.
Η ζωή της μας θυμίζει ότι τα παιδικά τραύματα δεν εξαφανίζονται ποτέ, αλλά μπορούν να γίνουν φως, έμπνευση, τέχνη. Και η ίδια, με τον πόνο και την ευαισθησία της, άφησε πίσω της ένα φως που δεν θα σβήσει ποτέ, αποδεικνύοντας με τον δικό της τρόπο πως ακόμα και οι πιο πληγωμένες ψυχές μπορούν να αγαπηθούν και να φωτίσουν τον κόσμο.
🎧 Άκουσε το άρθρο: «Έλλη Λαμπέτη»
👉 Άνοιξέ το στο Spotify
👉 Άνοιξέ το στο Spotify
@anthisouvatzoglou ολόκληρο το άρθρο για την Έλλη Λαμπέτη 🔗link inbio #ψυχαναλυση #ελληλαμπετη #υιοθεσια #αρθραγιατηνψυχαναλυση #anthisouvatzoglou ♬ Το Βαλς Των Χαμένων Ονείρων - Hristos Zerbinos & Miltos Logiadis
