Βλέποντας την κατάθλιψη διαφορετικά
Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα σας μιλήσω για μια ψυχική κατάσταση που συχνά παρεξηγείται. Μια ψυχική κατάσταση που δεν είναι απλώς μια κακή διάθεση ή μια περίοδος στεναχώριας που θα περάσει, αλλά είναι κάτι βαθύτερο, μια εμπειρία που μπορεί να αδειάσει τη χαρά, να στερήσει από τον άνθρωπο το νόημα της καθημερινότητας και να τον κάνει να νιώθει αποκομμένος από τον εαυτό του και τους γύρω του. Θα σας μιλήσω για την κατάθλιψη.
Πολλοί άνθρωποι εκείνη την περίοδο της ζωής τους αισθάνονται ότι φταίνε, ότι είναι αδύναμοι ή ότι δεν προσπαθούν αρκετά· όμως η αλήθεια είναι πως η κατάθλιψη δεν είναι ούτε αδυναμία ούτε επιλογή. Είναι ένα σήμα ότι η ψυχή κουβαλάει βάρος που δεν έχει καταφέρει να εκφραστεί ή να βρει διέξοδο.
Τα συμπτώματα μπορεί να είναι πολλά και διαφορετικά. Κάποιος μπορεί να νιώθει κενός, άλλος να μην έχει πια χαρά ούτε για πράγματα που αγαπούσε. Συχνά υπάρχει κόπωση, δυσκολία στον ύπνο, αλλαγές στην όρεξη, δυσκολία συγκέντρωσης, αλλά και έντονη αυτομομφή, ενοχές, σκέψεις ότι δεν αξίζει. Και για μερικούς, η κατάθλιψη φτάνει μέχρι το σημείο να γεννά σκέψεις γύρω από τον θάνατο. Αυτά τα συμπτώματα δεν εκδηλώνονται με τον ίδιο τρόπο σε όλους. Κάθε άνθρωπος ζει την κατάθλιψη μοναδικά, αλλά η κοινή εμπειρία είναι η αίσθηση ότι η ζωή έχει χάσει το χρώμα της.
Στην ψυχανάλυση, δεν βλέπουμε την κατάθλιψη μόνο ως μια διαταραχή που πρέπει να φύγει γρήγορα. Τη θεωρούμε και ένα μήνυμα. Συχνά, πίσω από την κατάθλιψη υπάρχει μια απώλεια που δεν έχει πενθηθεί, μια απογοήτευση που δεν βρήκε λόγια να εκφραστεί, ή μια βαθιά ανάγκη που έμεινε ανικανοποίητη. Η ψυχή, αντί να στραφεί προς τα έξω, στρέφεται προς τα μέσα και κατηγορεί τον εαυτό της. Κλείνει μέσα της ενέργεια που διαφορετικά θα μπορούσε να κατευθυνθεί προς τη ζωή και τη δημιουργία. Έτσι, η κατάθλιψη λειτουργεί σαν ένας σιωπηλός διάλογος που έχει παγιδευτεί σε αδιέξοδο.
Η θεραπεία δεν έχει σκοπό να διώξει αυτό το βίωμα βιαστικά, αλλά να το ακούσει. Ο ψυχαναλυτικός χώρος είναι ένας τόπος εμπιστοσύνης όπου ο άνθρωπος μπορεί να μιλήσει χωρίς φόβο κριτικής, να ανακαλύψει σιγά σιγά τα κομμάτια του εαυτού του που έμειναν στο σκοτάδι, να θυμηθεί, να εκφράσει, να καταλάβει. Δεν είναι μια διαδικασία εύκολη, ούτε γρήγορη. Χρειάζεται επιμονή, χρόνο και το θάρρος να σταθεί κανείς απέναντι στον εαυτό του.
Η σχέση με τον θεραπευτή είναι κεντρική. Συχνά, ίσως για πρώτη φορά, ο θεραπευόμενος βιώνει μια σχέση όπου δεν απορρίπτεται, δεν κρίνεται, δεν πιέζεται. Μέσα σε αυτή την ασφάλεια, μπορεί να βγουν στην επιφάνεια συναισθήματα που χρόνια έμεναν καταπιεσμένα. Η εμπιστοσύνη που χτίζεται επιτρέπει στον άνθρωπο να ξανασυνδεθεί με τον εαυτό του με έναν νέο τρόπο.
Η κατάθλιψη συχνά δίνει την αίσθηση ότι δεν υπάρχει ελπίδα, ότι όλα είναι μάταια. Όμως η εμπειρία δείχνει ότι ακόμα και στο πιο βαθύ σκοτάδι υπάρχει δυνατότητα αλλαγής. Δεν σημαίνει ότι θα ξαναγίνουμε οι ίδιοι όπως πριν· σημαίνει ότι μπορούμε να ανακαλύψουμε έναν νέο τρόπο να υπάρχουμε, πιο αληθινό, πιο ελεύθερο και πιο συμφιλιωμένο με την ιστορία μας. Ο πόνος μπορεί να μετατραπεί σε κατανόηση, και η κατανόηση να ανοίξει δρόμο σε μια ζωή που θα έχει ξανά χρώμα και νόημα.
Η κατάθλιψη είναι σκληρή. Αλλά μπορεί να είναι και μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία να στραφούμε στον εαυτό μας με καλοσύνη, να ακούσουμε τι ζητά η ψυχή μας και να χτίσουμε μια ύπαρξη πιο κοντά σε αυτό που πραγματικά είμαστε.
👉 Άνοιξέ το στο Spotify
Σχετικά άρθρα
@anthisouvatzoglou ολόκληρο το άρθρο link in bio #ανθησουβατζογλου #anthisouvatzoglou #psychoanalyseto #πουλοπουλος #καταθλιψη ♬ Gyftissa Mera - Giannis Poulopoulos
