Ανθή Σουβατζόγλου Psychoanalyseto

Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα σας μιλήσω για τα όνειρα και τη σημασία τους στην ψυχανάλυση. Κάθε βράδυ, μόλις κλείνεις τα μάτια και ο κόσμος σωπαίνει, ξεκινά μέσα σου μια αθόρυβη, μυστική εργασία. Δεν είναι απλός ύπνος· είναι ένας χορός ανάμεσα στη μνήμη και το συναίσθημα, ανάμεσα στη λογική και το άγνωστο. Ο εγκέφαλός σου, αυτός ο καταπληκτικός οργανωτής, βάζει σε τάξη όσα έζησες μέσα στη μέρα. Παίρνει τις σκέψεις, τις αγωνίες, τις μικρές χαρές και τις ταξινομεί. Ό,τι είναι μικρό, επιφανειακό — μένει για λίγο στη βραχυπρόθεσμη μνήμη. Ό,τι όμως άγγιξε την καρδιά σου, μεταφέρεται σταθερά στη μακροπρόθεσμη. Είναι σαν να λέει: “Αυτό αξίζει να το θυμόμαστε για πάντα”. Στις φάσεις του βαθύ ύπνου, το σώμα ξεκουράζεται, αλλά ο νους φροντίζει. Οι σκέψεις σου φιλτράρονται, σαν γράμματα που μπαίνουν σε φακέλους με ημερομηνίες. Καθαρίζονται, οργανώνονται. Είναι ένα δώρο που κάνει το σώμα στον εαυτό του. Και τότε... έρχεται η φάση REM.Τα βλέφαρα τρέμουν. Το σώμα κοιμάται, μα το μυαλό σου...

 Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα σας μιλήσω για τους χωρισμούς εκείνους που δεν τελειώνουν....παρά μόνο μετακινούνται .Αλλάζουν χώρο, γίνονται σκιά σε διπλανή καρέκλα, σιωπή σε επαγγελματικό mail, ανάσα που περνά ξυστά δίπλα σου στο γραφείο. Το να εργάζεσαι δίπλα σε έναν άνθρωπο που κάποτε υπήρξε οικείος, γνώριμος, δικός σου, είναι μια συνθήκη ιδιαίτερη και συχνά αφόρητη. Όχι γιατί δεν έχεις χωρίσει στ’ αλήθεια. Αλλά γιατί το παρόν, όταν περιέχει τον άλλον, γίνεται κι αυτό μνήμη. Δεν είναι ουδέτερο. Είναι γεμάτο από τα «κάποτε» που ζουν μέσα στα «τώρα». Πολλές γυναίκες με ρωτούν: «Γιατί πονάω ακόμα;». Γιατί τον βλέπεις. Γιατί ακούς τη φωνή του. Γιατί πρέπει να είσαι ευγενική, σωστή, επαγγελματίας, όταν μέσα σου τρέμει ακόμη ένα κομμάτι που δεν έχει προλάβει να ησυχάσει. Γιατί το σώμα θυμάται με χρονικότητα διαφορετική απ’ τη σκέψη. Και η καθημερινή συνύπαρξη ξύνει απαλά , αλλά επίμονα , το τραύμα που μόλις πήγε να κλείσει. Δεν υπάρχει τίποτα το παθολογικό σ’ αυτό. Είναι απο...