Κατερίνα Γώγου
Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα σας μιλήσω για μια γυναίκα που θαυμάζω πολύ για το μυαλό της, που την έχετε δει σε ελληνικές ταινίες, την έχετε διαβάσει σε ποιήματα, έχετε ακούσει στίχους της σε τραγούδια, όπως το «Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα»αλλά που ίσως δεν ξέρετε τι είχε μέσα στην ψυχή της... Πίσω από τα λόγια της, υπήρχε μια ψυχή που αιμορραγούσε σιωπηλά.Και ίσως, όσοι περπατάτε σε σκοτεινά ψυχικά τοπία, να τη νιώσετε σαν δική σας φωνή,γιατί κάτι από το δικό της μέσα, ίσως μοιάζει επικίνδυνα με το δικό σας. Τη λέγανε Κατερίνα. Κατερίνα Γώγου.Και μιλούσε αλλιώς. Όχι με στόμφο, όχι με ψέματα. Με λέξεις που πονούσαν, σαν γροθιά στο στομάχι.Ήταν ηθοποιός, ποιήτρια, μάνα, ερωτευμένη, επαναστάτρια, παιδί. Όλα μαζί. Και κανένα απ' αυτά δε την προστάτεψε απ’ τον γκρεμό. Γεννήθηκε μέσα σε έναν κόσμο που έλεγε ψέματα, κι εκείνη δεν άντεχε ούτε ένα. Είχε μυαλό κοφτερό ,πιο κοφτερό κι απ’ τις λέξεις της. Ήξερε να αγαπάει με όλο της το είναι , χωρίς φραγμούς, χωρίς ...
