Ανθή Σουβατζόγλου – Ψυχανάλυση, Ψυχολογία & Αυτογνωσία-psychoanalyseto

 Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα σας μιλήσω για έναν θρησκευτικό φιλόσοφο .Ο Τζίντου Κρισναμούρτι γεννήθηκε στις 11 Μαΐου 1895 στο Μαντανάπαλε της Ινδίας και πέθανε στις 17 Φεβρουαρίου 1986 στην Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών. Από μικρή ηλικία  ξεχώρισε μέσα στη Θεοσοφική Εταιρεία, που ήταν μια ομάδα ανθρώπων ,η οποία πίστευε πως επρόκειτο να εμφανιστεί ένας νέος πνευματικός δάσκαλος για όλη την ανθρωπότητα. Ο Κρισναμούρτι θεωρήθηκε τότε “ο Εκλεκτός” και τον μεγάλωσαν με την ιδέα ότι προοριζόταν να γίνει ο “Παγκόσμιος Δάσκαλος”. Όμως, όταν μεγάλωσε, αρνήθηκε αυτόν τον ρόλο. Διέλυσε την οργάνωση που είχε δημιουργηθεί γύρω του και δήλωσε πως «η αλήθεια είναι γη χωρίς μονοπάτι», εννοώντας ότι κανείς δεν μπορεί να οδηγήσει τον άλλον στην αλήθεια, γιατί ο καθένας πρέπει να τη βρει μόνος του μέσα από κατανόηση και επίγνωση. Κατά τη διάρκεια της ζωής του συνέβησαν και μερικά παράξενα γεγονότα. Ένα από αυτά έγινε το 1911, σε μια τελετή της οργάνωσης Order of the Star in the...

Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα σας μιλήσω για τον Επίκουρο και τη θεολογία του. Ο Επίκουρος  ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, ιδρυτής της επικούρειας φιλοσοφίας, η οποία εστιάζει στην αναζήτηση της ευτυχίας μέσω της απελευθέρωσης από τον πόνο και τον φόβο. Στο πλαίσιο αυτό, αναπτύσσει και μια ιδιαίτερη θεώρηση για τους θεούς και τη σχέση τους με τον άνθρωπο. Στο Γράμμα προς Μενοικέα , ο Επίκουρος υποστηρίζει ότι οι θεοί υπάρχουν, αλλά είναι απόλυτα ευτυχισμένοι και αμετάβλητοι, χωρίς να ενδιαφέρονται για τις υποθέσεις των ανθρώπων ή για τα γεγονότα στον κόσμο. Σκοπός των θεών δεν είναι να ανταμείβουν ή να τιμωρούν, και επομένως οι άνθρωποι δεν πρέπει να τους φοβούνται. Αυτό σημαίνει ότι ο φόβος προς τον Θεό είναι αδικαιολόγητος και αποτελεί πηγή άσκοπης ανησυχίας για τον άνθρωπο. Ο Επίκουρος ήθελε να απελευθερώσει τους ανθρώπους από τον φόβο της θεϊκής τιμωρίας, ώστε να επιδιώκουν την αληθινή ευτυχία. Η διάσημη διατύπωση που κυκλοφορεί σήμερα ,πως αν θέλει ο Θεός να αποτρέψ...

Είμαι  η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα σας μιλήσω για την Φρύνη,μια από τις πιο διάσημες εταίρες της αρχαίας Αθήνας.  Μια φορά κι έναν καιρό, στις Θεσπιές της Βοιωτίας, γεννήθηκε ένα κορίτσι με το όνομα Μνησαρέτη. Μα το όνομά της ποτέ δεν θα τη χαρακτήριζε όσο το προσωνύμιο που της χάρισαν: Φρύνη. Το δέρμα της ήταν λευκό και φωτεινό σαν φεγγάρι, τόσο διάφανο που οι άνθρωποι έλεγαν πως θύμιζε τους μικρούς βατράχους της περιοχής, μόλις γεννιούνται. Όταν ήρθε στην Αθήνα, η ομορφιά της γρήγορα τράβηξε τα βλέμματα. Τα συμπόσια των πλουσίων λάμπρυναν με την παρουσία της, και η γοητεία της δεν άφηνε κανέναν ασυγκίνητο. Μα η Φρύνη ήξερε καλά την αξία της.Όταν ένας άντρας της ήταν αντιπαθής είτε τον απέρριπτε εντελώς, είτε του ζητούσε υπέρογκα ποσά.Στην  αντίθετη περίπτωση , όπως τον Διογένη τον κυνικό, τον φιλόσοφο που λάτρευε την ελευθερία και το μυαλό του, προσέφερε τον εαυτό της δωρεάν. Κάποτε, με τα πλούτη που είχε συγκεντρώσει, πρότεινε να ξαναχτίσει τα τείχη της Θήβας, πο...

Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα σας μιλήσω για την Ελπίδα στον Μύθο της Πανδώρας. Είναι ένα θέμα που έχει πολλές όψεις και σημασίες, και μέσα από αυτό θα εξερευνήσουμε αν η ελπίδα είναι δώρο για τον άνθρωπο ή μια παγίδα που τον κρατάει δέσμιο στον πόνο του. Θυμωμένος ο Δίας με τους ανθρώπους, επειδή ο Προμηθέας είχε κλέψει τη φωτιά από τους θεούς και την είχε χαρίσει στους ανθρώπους, αποφασίζει να τους τιμωρήσει με ένα δώρο που θα φαινόταν πολύτιμο, αλλά θα έκρυβε συμφορά. Διατάζει τον Ήφαιστο να πλάσει από πηλό την πρώτη θνητή γυναίκα, την Πανδώρα, δίνοντάς της μορφή πανέμορφη και επιβλητική. Η Αφροδίτη της χαρίζει ακαταμάχητη ομορφιά, η Αθηνά σοφία και τέχνη, ο Ερμής δόλια πονηριά και γλυκιά πειθώ, ενώ οι υπόλοιποι θεοί την προικίζουν με κάθε λογής χαρίσματα. Όμως, μαζί με αυτά εμφυσούν μέσα της και την περιέργεια — εκείνη τη δύναμη που οδηγεί τον άνθρωπο να θέλει να ανακαλύψει το άγνωστο. Στα χέρια της δίνουν έναν μεγάλο πήλινο πίθο, χωρίς να της αποκαλύψουν το περιεχόμενο. ...

  Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα σας μιλήσω για μια γυναίκα που θαυμάζω πολύ και έχω γνωρίσει μέσα από τα βιβλία.  Η Διοτίμα, δηλαδή «αυτή που τιμά τον Δία», ήταν μια σοφή γυναίκα και ιέρεια από τη Μαντίνεια της Αρκαδίας. Ο Πλάτωνας, στο έργο του Συμπόσιον, παρουσιάζει τον Σωκράτη να ομολογεί ότι δεν κατέχει μόνος του τη γνώση για τον Έρωτα, αλλά την έμαθε από τη Διοτίμα. Εκείνη δεν ήταν απλώς ιέρεια, αλλά φιλόσοφος, γνώστρια της αριθμοσοφίας και της γεωμετρίας — όπως λέει ο Ξενοφώντας, «δεν ήταν άπειρη των δυσνόητων διαγραμμάτων». Μάλιστα, είχε κάνει τον καθαρμό των Αθηναίων μετά τον μεγάλο λοιμό του 429 π.Χ. Η πιο ξεχωριστή της διδασκαλία είναι ο φιλοσοφικός μύθος της γέννησης του Έρωτα, που αποκαλύπτει πως ο έρωτας δεν είναι μόνο πάθος, αλλά δύναμη φιλοσοφική και δημιουργική. Όταν γεννήθηκε η θεά Αφροδίτη, οι θεοί έκαναν μεγάλη γιορτή. Εκεί βρέθηκε και η Πενία, προσωποποίηση της φτώχειας, που βλέποντας τον Πόρο (την προσωποποίηση της εξυπνάδας και της επινοητικότητ...