Ανθή Σουβατζόγλου Psychoanalyseto

 Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και γράφω αυτό το άρθρο για να σε κάνω να  σκεφτείς,πότε ένιωσες τελευταία φορά ελεύθερος. Όχι ξένοιαστος. Ελεύθερος. Χωρίς να κουβαλάς ρόλους, χωρίς να μεταφράζεις τον εαυτό σου για να γίνεται αποδεκτός Χωρίς την ανάγκη να πεις το «σωστό», να σταθείς «σωστά». Ίσως δεν το θυμάσαι, κι αυτό λέει ήδη πολλά. Γιατί η αλήθεια είναι πως δεν γεννιόμαστε ελεύθεροι. Γεννιόμαστε μέσα σε γλώσσες που δεν διαλέξαμε, αξίες που δεν διαπραγματευτήκαμε, βλέμματα που μας περιέγραψαν πριν μπούμε στις λέξεις. Η ελευθερία δεν είναι η αφετηρία μας — είναι, στην καλύτερη περίπτωση, στόχος. Στην πιο δύσκολη, απώλεια που δεν εντοπίστηκε ποτέ. Ζούμε μέσα σε δεκαετίες που ζητούν: απόδοση, ρόλο, αποτέλεσμα. Στην αρχή, σε διαμορφώνουν. Ύστερα σε μετρούν. Σου μαθαίνουν να επιλέγεις, αλλά μέσα σε δεδομένο πλαίσιο. Οι αποφάσεις, όταν δεν συνοδεύονται από εσωτερική επεξεργασία, είναι προσαρμογές. Και η υπομονή, αν παρατείνεται χωρίς σκοπό, γίνεται απουσία. Ο συμβιβασμός είναι αναγκαί...

Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα σας μιλήσω  για την εποχή μας....Μια εποχή όπου οι φωνές είναι περισσότερες από τις σιωπές και οι οθόνες φωτίζουν πιο έντονα από τις ψυχές. Σε αυτή την εποχή, λοιπόν, θα περίμενε κανείς πως η ανθρώπινη ψυχή, με τόση πρόσβαση σε γνώση, σε ειδικούς, σε “βοήθεια”, θα είχε αρχίσει να θεραπεύεται..Κι όμως, το τοπίο παραμένει ίδιο, ή ίσως και πιο τραχύ: ζήλια, ανταγωνισμός, μικρότητα, καχυποψία. Σαν η ανθρώπινη ύπαρξη να αρνείται να εξελιχθεί, να παραμένει δεμένη σε έναν φαύλο κύκλο επαναλαμβανόμενου πόνου. Κι εδώ ξεκινά το μεγάλο ερώτημα: γιατί, ενώ έχουμε περισσότερους ψυχολόγους, ψυχαναλυτές, θεραπευτές από ποτέ άλλοτε, οι άνθρωποι δεν θεραπεύονται; Η ψυχανάλυση δεν είναι μια εύκολη διαδικασία. Δεν είναι ένα γρήγορο παυσίπονο ούτε ένα χάπι που εξαλείφει τα συμπτώματα. Είναι, κατά κάποιο τρόπο, ένα κάλεσμα για επιστροφή σε μέρη της ψυχής που έχουν εγκαταλειφθεί για καιρό. Εκεί όπου το παιδικό τραύμα έγινε χαρακτήρας, όπου η έλλειψη αποδοχής έγινε...

 Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα μιλήσουμε για τον κύκλο του χωρισμού και της επανασύνδεσης, διότι ο χωρισμός και η επανασύνδεση δεν είναι απλώς κεφάλαια μιας σχέσης· είναι κύκλοι!  Κύκλοι που αρχίζουν και τελειώνουν στο ίδιο σημείο: στην ανάγκη. Εκείνη την ανάγκη που φοράει το όνομα της αγάπης, αλλά δεν είναι. Είναι φόβος. Είναι μοναξιά. Είναι εκείνο το κενό που έρχεται από πολύ παλιά. Κάθε φορά λες πως αυτή τη φορά θα είναι αλλιώς. Πως τώρα, ίσως, τα πράγματα θα φτιάξουν. Μα δεν φτιάχνουν. Γιατί δεν αλλάζει η ρίζα αν δεν την ξεριζώσεις. Και η ρίζα δεν είναι η σχέση. Είναι η ελπίδα πως κάποιος θα μείνει, όπως δεν έμειναν άλλοι πριν.Στην αρχή έρχεται ο πόνος — κοφτός, καθαρός. Μετά η σιωπή — αυτή που τεντώνει τον χρόνο μέχρι να τον σπάσει. Και μετά, η ανάγκη. Μια φωνή μέσα σου, σχεδόν ψιθυριστή, λέει: «Μαζί του, ίσως να είμαι ολόκληρη. Μαζί της, ίσως να μην νιώθω τόσο μόνος». Κι έτσι επιστρέφεις. Όχι γιατί τον αγαπάς. Αλλά γιατί μαζί του, πονάς με έναν γνώριμο τρόπο. Κ...

 Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα σας πω λίγα λόγια για τα τραύματα εκείνα που μας διαμόρφωσαν μέσα στα χρόνια. Ξέρετε...Υπάρχουν τραύματα που δεν φωνάζουν, αλλά ψιθυρίζουν μέσα μας κάθε μέρα!Τραύματα παιδικά, τραύματα από απώλειες, προδοσίες, σιωπές, ή λέξεις που ειπώθηκαν άγαρμπα και ρίζωσαν βαθιά. Δεν είναι πάντα μεγάλα γεγονότα. Μπορεί να είναι και οι μικρές στιγμές που ένιωσες αόρατη, που δεν ακούστηκες, που φοβήθηκες και δεν είχες πού να στραφείς.Αυτά τα τραύματα, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, μας μαθαίνουν πώς να αγαπάμε, πώς να φοβόμαστε, πώς να επιβιώνουμε. Μπορεί να γίνουν σκιές στις σχέσεις μας, στους στόχους μας, στη φωνή που μιλάμε στον εαυτό μας. Η ψυχαναλυτική ματιά δεν προσφέρει έτοιμες λύσεις. Δεν υπόσχεται να σβήσει το παρελθόν. Αλλά προσκαλεί τον άνθρωπο σε μια ήρεμη, συχνά απαιτητική, μα πάντα λυτρωτική διερεύνηση. Μια ματιά που δεν κρίνει, δεν επισπεύδει, δεν σπρώχνει. Απλώς ανοίγει χώρο. Για κατανόηση. Για συγκίνηση. Για εκείνη την ανακούφιση που έρχεται ...

Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα μιλήσουμε για την αυτοπεποίθηση και τον εγωίσμο.   Η αυτοπεποίθηση είναι σαν έναν ήλιο μέσα μας που λάμπει και μας θυμίζει πως μπορούμε να τα καταφέρουμε, αρκεί να πιστέψουμε στον εαυτό μας. Δεν σημαίνει ότι είμαστε οι καλύτεροι απ’ όλους, αλλά ότι είμαστε αρκετοί, όπως είμαστε! Μας βοηθά να δοκιμάζουμε νέα πράγματα, να συνεχίζουμε όταν κάνουμε λάθη και να χαμογελάμε ακόμα και όταν κάτι δεν πάει όπως θέλαμε. Είναι το χέρι που μας κρατάει όταν φοβόμαστε και μας λέει: "Προχώρα, μπορείς!" Ο εγωισμός όμως είναι σαν έναν καθρέφτη που σε κάνει να βλέπεις μόνο τον εαυτό σου και να ξεχνάς τους άλλους. Αντί να μοιράζεσαι τη χαρά, θες να κερδίζεις πάντα και να αποδεικνύεις πως είσαι καλύτερος, ακόμα κι αν πληγώνεις κάποιον. Η αληθινή αυτοπεποίθηση δεν χρειάζεται να φωνάζει. Μιλά με πράξεις, με καλοσύνη, με προσπάθεια. Είναι να λες: "Χαίρομαι για εσένα!" και "Μπράβο μας!" και όχι μόνο "Μπράβο μου!"  Η αυτοπεποίθηση φο...

Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και θα σας γράψω λίγα λόγια για την αξία της Ψυχανάλυσης και πως είναι ένα Παράθυρο στον Εσωτερικό μας Κόσμο.   Η ψυχανάλυση είναι σαν έναν μαγικό φακό που μας βοηθά να δούμε βαθιά μέσα μας, εκεί που κρύβονται τα συναισθήματα, οι φόβοι και οι σκέψεις που δεν λέμε δυνατά. Είναι μια επιστήμη αλλά και μια τέχνη, που στόχο έχει να μας καταλάβει και να μας γιατρέψει από μέσα προς τα έξω. Τι είναι ψυχανάλυση; Η ψυχανάλυση είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας που ξεκίνησε από τον Σίγκμουντ Φρόιντ. Μας βοηθά να καταλάβουμε γιατί νιώθουμε όπως νιώθουμε και γιατί μερικές φορές κάνουμε πράγματα χωρίς να ξέρουμε ακριβώς το «γιατί». Με απλά λόγια, είναι σαν να μιλάς με έναν σοφό ντετέκτιβ που ψάχνει μαζί σου τα μυστικά που κρατάει το μυαλό σου. Γιατί είναι σημαντική; 1. Μας βοηθά να γνωρίσουμε τον εαυτό μας Πολλές φορές νιώθουμε λύπη, θυμό ή φόβο χωρίς να ξέρουμε την αιτία. Η ψυχανάλυση μας βοηθά να καταλάβουμε αυτές τις σκέψεις και να βρούμε την ρίζα τους. 2. Λύνει παλιά μπε...