Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα γονεϊκότητα

Οι αόρατοι φόβοι των γονιών

Εικόνα
 Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα σας μιλήσω για ένα θέμα που αγγίζει σχεδόν κάθε άνθρωπο που έχει αναλάβει τον ρόλο του γονιού, τους φόβους των γονιών. Πίσω από κάθε φροντίδα, πίσω από κάθε "πρόσεχε", "ντύσου καλά", "μην αργήσεις", κρύβεται μια αγωνία, μια εσωτερική ταραχή που συνδέεται όχι μόνο με το παρόν του παιδιού, αλλά με ολόκληρη τη συναισθηματική ιστορία του ίδιου του γονιού.Ο γονιός δεν φοβάται απλώς για το παιδί του· φοβάται μέσα από αυτό. Και αυτό ακριβώς είναι το σημείο όπου η ψυχανάλυση μπορεί να φωτίσει με διαύγεια ό,τι παραμένει συχνά ασυνείδητο.   Για να καταλάβουμε όμως πόσο βαθιά είναι η ρίζα του γονεϊκού φόβου, πρέπει να σκεφτούμε πως ο φόβος αποτελεί ένα από τα πρώτα συναισθήματα που βιώνει ο άνθρωπος ήδη από τη βρεφική ηλικία. Ο γονιός, κουβαλώντας τα δικά του πρώιμα βιώματα ανασφάλειας, τα μεταφέρει ,συχνά ασυνείδητα, στη σχέση του με το παιδί. Έτσι, ο φόβος μήπως το παιδί πονέσει, αποτύχει, απορριφθεί ή υποφέρει, δεν είναι μό...

Τι με νοιάζει και τι δε με νοιάζει – Μια υπενθύμιση αγάπης

Εικόνα
 Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα σας πω, τι με νοιάζει και τι δε με νοιάζει στη συμπεριφορά του παιδιού μου. Δε με νοιάζει αν το παιδί μου λέει στο σχολείο αυτά που λέμε στο σπίτι. Με νοιάζει να μη λέει ψέματα. Δε με νοιάζει αν δεν τρώει όλο του το φαγητό. Με νοιάζει να μη μάθει να τρώει συνεχώς σοκολάτες και να πίνει αναψυκτικά. Δε με νοιάζει αν θέλει να ξενυχτήσει μία μέρα. Με νοιάζει να ξεκουράζεται και να έχει διάθεση το πρωί στο σχολείο. Δε με νοιάζει αν τσακώθηκε με κάποιον φίλο στο σχολείο. Με νοιάζει να μπορεί να λύνει τις διαφορές του και να υπερασπίζεται τον εαυτό του. Δε με νοιάζει αν μια μέρα βαριέται να πάει σχολείο ή αν γκρινιάζει. Με νοιάζει να έχει αγάπη για το σχολείο και τη μάθηση. Όλοι δικαιούμαστε κακές μέρες. Δε με νοιάζει αν το παιδί μου μου φωνάζει. Με νοιάζει να μη με χτυπάει και να μη με προσβάλλει. Έχει δικαίωμα στη φωνή του , όχι να πληγώνει. Δε με νοιάζει αν δε λέει πάντα "ευχαριστώ". Με νοιάζει να νιώθει ευγνωμοσύνη. Δε με νοιάζει αν φοράε...

Παιδιά στην ίδια οικογένεια, αλλά τόσο διαφορετικά

Εικόνα
Είμαι  η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα μέσα από μια ψυχαναλυτική ματιά θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω ,πως γίνεται  τα παιδιά μέσα στην ίδια οικογένεια να είναι τόσο διαφορετικά... Πολλοί γονείς με ρωτούν με έκπληξη: «Πώς γίνεται να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με τον ίδιο τρόπο και όμως να διαφέρουν τόσο πολύ στον χαρακτήρα τους;» Η απορία είναι εύλογη, όμως η απάντηση βρίσκεται στην ίδια τη φύση του ανθρώπου και της οικογένειας ως ζωντανού, εξελισσόμενου οργανισμού. Κατ’ αρχάς, ούτε οι ίδιοι οι γονείς παραμένουν ίδιοι με την πάροδο του χρόνου. Ο άνθρωπος αλλάζει καθημερινά: ωριμάζει, αποκτά εμπειρίες, χαίρεται ή πληγώνεται, γεμίζει ή φθείρεται. Αυτή η εσωτερική μεταβολή επηρεάζει τον τρόπο που σχετίζεται με κάθε παιδί. Ένα παιδί μπορεί να μεγαλώσει με έναν γονιό γεμάτο ενέργεια και αντοχές, ενώ ένα άλλο — χρόνια αργότερα — να μεγαλώνει με τον ίδιο γονιό αλλά σε μια φάση κόπωσης ή προσωπικής μετάβασης. Παράλληλα, η σειρά γέννησης παίζει καθοριστικό ρόλο. Το πρώτο παιδί ζει μια περί...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Αλήθεια για τον «Εραστή» και τον «Ερωμένο» στην Αρχαία Ελλάδα.

Διοτίμα