Άννα Φρόιντ
Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα σας μιλήσω για την Άννα Φρόιντ,η οποία τον καιρό που γεννήθηκε, είχε ήδη να αντιμετωπίσει την σκιά του πατέρα της . Όχι από αυστηρότητα, αλλά από ιδιοφυΐα. Στο σπίτι τους, η σκέψη δεν ήταν απλώς κάτι καθημερινό ... Ήταν τρόπος ζωής. Εκείνη όμως, η μικρότερη από τα αδέρφια, δεν ήθελε να ζήσει κάτω από τη σκιά· ήθελε να φτιάξει το δικό της φως. Στην παιδική της ηλικία ήταν απείθαρχη, γεμάτη ερωτήσεις και ανησυχίες, με βλέμμα που έψαχνε να διαβάσει τους ανθρώπους πιο βαθιά απ’ ό,τι έλεγαν τα λόγια τους. Αυτό το κορίτσι δεν πήγε στα σαλόνια του κόσμου για να εντυπωσιάσει. Πήγε στις τάξεις των παιδιών, στα βλέμματά τους που ήταν μέσα στην ανησυχία και την ακατανόητη θλίψη. Εκεί κατάλαβε κάτι που ποτέ δεν ξέχασε: τα παιδιά δεν είναι μικροί ενήλικες. Είναι ένας άλλος κόσμος. Και για να τον κατανοήσεις, πρέπει να σκύψεις, να χαμηλώσεις τη φωνή σου, να μπεις στο παιχνίδι τους, να ακούσεις πίσω από τις λέξεις.Η Άννα δεν ξεκίνησε τη ζωή της για να γίνε...
