Ανθή Σουβατζόγλου Psychoanalyseto

Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και θα σας γράψω λίγα λόγια για την αξία της Ψυχανάλυσης και πως είναι ένα Παράθυρο στον Εσωτερικό μας Κόσμο.   Η ψυχανάλυση είναι σαν έναν μαγικό φακό που μας βοηθά να δούμε βαθιά μέσα μας, εκεί που κρύβονται τα συναισθήματα, οι φόβοι και οι σκέψεις που δεν λέμε δυνατά. Είναι μια επιστήμη αλλά και μια τέχνη, που στόχο έχει να μας καταλάβει και να μας γιατρέψει από μέσα προς τα έξω. Τι είναι ψυχανάλυση; Η ψυχανάλυση είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας που ξεκίνησε από τον Σίγκμουντ Φρόιντ. Μας βοηθά να καταλάβουμε γιατί νιώθουμε όπως νιώθουμε και γιατί μερικές φορές κάνουμε πράγματα χωρίς να ξέρουμε ακριβώς το «γιατί». Με απλά λόγια, είναι σαν να μιλάς με έναν σοφό ντετέκτιβ που ψάχνει μαζί σου τα μυστικά που κρατάει το μυαλό σου. Γιατί είναι σημαντική; 1. Μας βοηθά να γνωρίσουμε τον εαυτό μας Πολλές φορές νιώθουμε λύπη, θυμό ή φόβο χωρίς να ξέρουμε την αιτία. Η ψυχανάλυση μας βοηθά να καταλάβουμε αυτές τις σκέψεις και να βρούμε την ρίζα τους. 2. Λύνει παλιά μπε...

Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα μιλήσουμε για την αυτοπεποίθηση και τον εγωίσμο.   Η αυτοπεποίθηση είναι σαν έναν ήλιο μέσα μας που λάμπει και μας θυμίζει πως μπορούμε να τα καταφέρουμε, αρκεί να πιστέψουμε στον εαυτό μας. Δεν σημαίνει ότι είμαστε οι καλύτεροι απ’ όλους, αλλά ότι είμαστε αρκετοί, όπως είμαστε! Μας βοηθά να δοκιμάζουμε νέα πράγματα, να συνεχίζουμε όταν κάνουμε λάθη και να χαμογελάμε ακόμα και όταν κάτι δεν πάει όπως θέλαμε. Είναι το χέρι που μας κρατάει όταν φοβόμαστε και μας λέει: "Προχώρα, μπορείς!" Ο εγωισμός όμως είναι σαν έναν καθρέφτη που σε κάνει να βλέπεις μόνο τον εαυτό σου και να ξεχνάς τους άλλους. Αντί να μοιράζεσαι τη χαρά, θες να κερδίζεις πάντα και να αποδεικνύεις πως είσαι καλύτερος, ακόμα κι αν πληγώνεις κάποιον. Η αληθινή αυτοπεποίθηση δεν χρειάζεται να φωνάζει. Μιλά με πράξεις, με καλοσύνη, με προσπάθεια. Είναι να λες: "Χαίρομαι για εσένα!" και "Μπράβο μας!" και όχι μόνο "Μπράβο μου!"  Η αυτοπεποίθηση φο...

 Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και θα σας μιλήσω για τον εθισμό. Μια σχέση που αρχίζει σαν ψίθυρος και τελικά γίνεται κραυγή. Ο εθισμός σπάνια κάνει θόρυβο όταν φτάνει. Δεν σε προειδοποιεί. Δεν μοιάζει επικίνδυνος. Αντιθέτως, παρουσιάζεται σαν λύση. Σαν τρόπος να αντέξεις. Μπαίνει στη ζωή μας διακριτικά, σχεδόν φυσικά, μέσα από πράγματα που μοιάζουν ακίνδυνα — μια συνήθεια, μια παρηγοριά, μια ανακούφιση. Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν ξυπνά ένα πρωί και αποφασίζει να εθιστεί. Πίσω από κάθε εθισμό υπάρχει μια ανάγκη. Κάτι που λείπει ή πονάει. Μια αγωνία που δεν ειπώθηκε, μια μοναξιά που κουβαλήθηκε σιωπηλά, ένα βάρος που έγινε ασήκωτο. Ο εθισμός έρχεται ως απάντηση σ’ αυτό που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε αλλιώς. Το πρόβλημα είναι πως όσο περισσότερο βασιζόμαστε σε αυτό το «στήριγμα», τόσο περισσότερο απομακρυνόμαστε από τον εαυτό μας. Χάνεται η ισορροπία, παραμορφώνεται η κρίση, και τελικά εγκλωβιζόμαστε. Ο εθισμός αρχίζει να παίρνει αποφάσεις για εμάς. Και συχνά, εκεί που νομίζουμε ...