Εφηβική παραβατικότητα
Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα σας μιλήσω για την εφηβική παραβατικότητα και θα προσπαθήσω να δώσω μια ψυχαναλυτική ματιά σε αυτό το θλιβερό φαινόμενο, που οι ρίζες του βρίσκονται στην πρώιμη συναισθηματική στέρηση... Η εφηβική παραβατικότητα δεν ξεκινά στην εφηβεία. Δεν γεννιέται ξαφνικά, δεν είναι αποτέλεσμα μόνο των συνομηλίκων ή του «κακού δρόμου». Είναι, κυρίως, η καθυστερημένη κραυγή ενός παιδιού που δεν ακούστηκε ποτέ όταν έπρεπε. Είναι η φωνή που σιγεί στα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής, αλλά φουσκώνει ύπουλα μέσα του, μέχρι που σκάει στα δεκαπέντε. Όταν το παιδί στερείται έναν σταθερό φροντιστή στην κρίσιμη φάση της ζωής του —εκεί που ο κόσμος του χτίζεται μέσα από τη βλεμματική επαφή, τη σωματική εγγύτητα, τη σταθερότητα της αγκαλιάς— τότε μένει ψυχικά αθεμελίωτο. Δεν έχει που να ακουμπήσει. Και όταν δεν έχεις που να ακουμπήσεις, μεγαλώνεις μαθαίνοντας να μην εμπιστεύεσαι ούτε τον εαυτό σου. Ό,τι δεν χτίστηκε στη βάση, κλονίζεται μετά. Η απουσία του γονιού δεν είναι πάν...
